Karanlık zaman döngüsünde peydahlıyorum geçmişimi.
Hangi yana baksam raskalnikov suretinde acılar beliriyor zihnimde, ruhunun derisini yüzen cellatla mutluluğu arıyor gözlerim.
Anne şefkati tadında, Olur olmaz yerlerde karşıma çıkan ilham perisinin kanadına dokunuyor kalbim, tavana dikilmiş gözlerimi seyrediyorum ıssız uçurum kenarında.
Dışardan içeri sızan köpek sesi, sessizliği öldürüyor avucumda.
Kendime gelemiyorum bir süre, zaten kendine gelmemeli insan hep aramalı bulmamak için.
Şimdiki zamanı oynuyorum kendimden kifayetsiz, Zulamda biriktirdiğim günahları ayıklıyor münker ve nekir.
Nicedir uyutmadığım uykum kapımı çalıyor zamansız, ben, uyku, ve zaman birlikte nice sohbetlere yelken açıyoruz.